متاسفانه خیلی از افراد توانایی و مهارت لازم را براي روبرو شدن با کسی که از بیماری رنج می برد، ندارند، به همین دلیل ممکن است رفتاری با بیمار بکنند که به تشدید بیماری وی دامن بزند. رفتار درست و سنجیده با بیمار بخشی از فرآیند درمان به شمار می آید. فرد زمانی که به بیماري مبتلا میشود شُک بزرگی به او وارد شده که باعث میشود احساس کند برای او محدودیت هایی در زندگیاش ایجاد شده که در نتیجه دچار گوشه گیری میشود.
- بیمار و اطرافیانش به دلیل تأثیر بیماری در زندگی آنها از ریتم همیشگی زندگی خود خارج میشوند. درگیری با فرایندهای درمان خانواده و خود بیمار را به شدت تحت فشار قرار میدهد و باعث میشود که آنها عملکرد روزمره خود را از دست بدهند. در این شرایط ممکن است از خود بپرسید که چرا این اتفاق برای شما یا خانواده تان رخ داده است. اما بدانید که پذیرش مشکل، کمک بزرگی به شما می کند. تا زمانی که پذیرش، اتفاق نیفتد نمیتوانید اوضاع روانی خانواده را مدیریت کنید. رسیدن به پذیرش زمانبر است و نیازمند این است که بتوانید بر هیجانات خود مسلط شوید و نگذارید از کنترل شما خارج شوند. اگر در این امر احساس ناتوانی میکنید میتوانید به یک روانشناس براي برگزاری جلسات مشاوره خانواده مراجعه کنید.
- بعضی اوقات خانواده و اطرافیان فرد به خاطر مبتلا شدن عزیزشان به بیماری دچار واکنش خشم میشوند. اگر شما هم این هیجان را در خود حس میکنید بهتر است در ارتباطات کلامی خود با بیمار بیشتر دقت کنید. سرزنش کردن و گفتن عباراتی مانند "چرا به تغذیه ت اهمیت نمی دادی؟ چرا بیشتر مراقب نبودی؟ چرا سیگار را ترك نکردی؟" ضربه و فشار روانی زیادی به بیمار وارد میکند و میتواند در روند بهبودی اختلال ایجاد کند.
- صبر و شکیبایی و حوصله زیاد در برخورد با یک بیمار کمک بزرگی به بهبودي وی است.
- از سویی گفتگو با بیمار در مورد هر موضوعی که دوست دارد باعث می شود تا او آزادانه سخن بگوید و این مسئله بین شما و بیمار صمیمیت به وجود می آورد و از سوی دیگر، سبب می شود تا بیمار خودر ا تنها احساس نکند. در مکالمه با بیمار، اجازه دهید او بیشتر صحبت کند و شما بیشتر نقش "گوش شنوا" را داشته باشید. روحیه بشاش و لبخند را همواره در طول مکالمه حفظ کنید.
- هنگام برقراری ارتباط با بیمار، اطمینان او از اینکه شما به حرف هایش گوش می دهید مهم است. به همین دلیل در گفتگو او مشارکت کنید و به سخنان او از طریق تکان دادن سر و گفتن (می فهمم) و یا بازگویی گفته هایش واکنش نشان دهید.
- نکته ی مهمی در برخورد با بیمار، این است که بیمار معمولا از نظر شرایط روحی در وضعیت نامطلوبی قرار دارد. همین روحی سبب حساس شدن هر چه بیشتر او میشود. در نتیجه در زمان برخورد با این بیماران باید سنجیده تر رفتار نمایید تا بتوانید حمایت بهتری از آنها به عمل بیاورید. براي مثال ممکن است بیمار حتی به محبتهای بیش از حد نیز واکنش نشان دهند چرا که احساس میکند مورد ترحم قرار گرفته است. در این شرایط هرچقدر که آگاهی شما از حساسیتهای بیمار بیشتر باشد میتوانید بیشتر به او کمک کنید.
- سعی کنید که هر هفته به طور منظم وقتی برای ملاقات با بیمار داشته باشید. چرا که ملاقات با آن ها به فرد این احساس را میدهد که در مبارزه با این بیماری تنها نیست. این موضوع به خودی خود منجر به تقویت سلامت روان بیمار میشود.
- پرسیدن سؤالات مکرر در مورد بیماری و روند درمان میتواند برای بیمار بسیار ناراحت کننده باشد. پس کنجکاويهایتان را کنترل کنید.
- اعضای خانواده، باید مراقب مصرف دارو توسط بیمار باشند و از اظهار نظرهای نامربوط راجع به دارو و درمان بپرهیزند. برای مونه : اگر دارو نخوري بهتر است! یا تو که حالت خوب شده، چرا باز هم دارو مصرف می کنی؟
- اعضای خانواده باید اطلاعاتشان را درباره آن بیماری افزایش دهند با نشانه های بیماری آشنا باشند و وضعیت او را همیشه زیر نظر بگیرند و در صورت برگشت نشانه ها بی درنگ با پزشک تماس حاصل کنند.
- ایام بیماری بهانه ای می شود براي صله رحم از بیمار، این دید و بازدید ها نشانه علاقه و احترام فرد بیمار بین دوستان و اقوام است. اما اگر این دید و بازید ها از صبح تا شب باشد و مطابق با میل بیمار نباشد می تواند موجب پریشانی، فشار روانی و… او نیز شود.
- دنبال مقصر نباشید تا بدانید چه کسی زمینه بیماری را ایجاد کرده مثلا فرد سیگاری، فردی که ریشه ارثی سرطان داشته، بحث پیرامون مشکلات مالی و… چراکه پژوهش ها نشان داده است که خانه هاي ناآرام احتمال اثر بخشی درمان را کم می کند.
- بیکاری حتی در روزهای عادی هم می تواند به روحیه افراد صدمه بزند. تا جایی که توان جسمانی به بیمار اجازه می دهد. به کنید تا زندگی عادی قبل اعم از سرکار رفتن، کار خانه و… را انجام دهد. انجام کارهای هنری هم در این دوران به حفظ روحیه و تخلیه هیجانات منفی کمک می کند.
- ورزش علاوه بر کمک به تقویت جسم، انرژی روحی بیمار و امید به زندگی او را بالا می برد. از ورزش غافل نشوید اما اینکه چه ورزشی برای بیمار شما خوب است را از پزشک او جویا شوید.
- در برخورد با بیمار هرگز او را طوری خطاب نکنید که احساس تهدید یا تحقیر کند. مثلا به جاي گفتن (صدایت ضعیف است نمی توانی بلند تر صحبت کنی؟) بگویید (من صدایت را نمی شنوم).
- اگر بیماری اطرافیان براي شما فشار روانی دارد و شما به عنوان مراقب و شخص نزدیک در حال مراقبت از او هستید، خودتان را فراموش نکنید.
شما میتوانید با استفاده از سامانه طبینجا بصورت آنلاین از روانشناس ما نوبت بگیرید
